Η παχυσαρκία του σκύλου και της γάτας

Η στείρωση, η έλλειψη σωματικής άσκησης, οι ασθένειες που μπορεί να προξενήσουν ορμονικές διαταραχές, είναι παράγοντες οι οποίοι, σε συνδυασμό μεταξύ τους, καθορίζουν τον βαθμό παχυσαρκίας του ζώου. Συμβαίνει συχνά, στην καθημερινή ζωή, να συναντήσουμε σκύλους και γάτες με παραπάνω από το κανονικό βάρος ή ακόμα και παχύσαρκους.

Αυτό εξαρτάται, έτσι όπως και στους ανθρώπους, από το υψηλό επίπεδο διαβίωσης το οποίο χαρακτηρίζει τον δυτικό πολιτισμό και αντανακλάται αδιαμφισβήτητα και στους τετράποδους συντρόφους του ανθρώπου. Είναι χαρακτηριστικές οι πρόσφατες έρευνες και στατιστικές που δείχνουν ότι στη Β. Αμερική και την Ευρώπη ο ένας στους τρεις σκύλους ή γάτους είναι παχύσαρκος, ενώ ο ένας στους δύο είναι υπέρβαρος. Όπως έχει αποδειχτεί σε διάφορες μελέτες, ανάμεσα στις συνήθειες διατροφής και το βάρος του ανθρώπου και εκείνες του τετράποδου συντρόφου του υπάρχει μια συσχέτιση.

Πρόκειται για στοιχεία που από μια άποψη κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, γιατί στις περισσότερες περιπτώσεις η παχυσαρκία που εμφανίζουν οι σκύλοι και οι γάτες δεν θεωρείται από τους ιδιοκτήτες τους πρόβλημα και πολύ περισσότερο, παθολογική κατάσταση.

ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑΣ. Η παχυσαρκία είναι στην πραγματικότητα η πιο συνήθης διατροφική διαταραχή του σκύλου και της γάτας. Πράγματι, στις περισσότερες περιπτώσεις εξαρτάται από (ποιοτικά ή και ποσοτικά) λανθασμένες συνήθειες διατροφής.

Παρόλα αυτά υπάρχει και ο προδιαθεσικός παράγοντας κάθε ράτσας ή γενετικοί λόγοι, ο οποίοι θα μπορούσαν να επηρεάσουν τη συσσώρευση λίπους. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε άλλες αιτίες προδιάθεσης όπως η στείρωση (τόσο στο αρσενικό όσο και στο θηλυκό) και η έλλειψη σωματικής άσκησης. Τέλος, υπάρχουν μερικές ασθένειες οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν ανωμαλίες στον μεταβολισμό και τις ορμονικές εκκρίσεις και έχουν (ως αποτέλεσμα την αύξηση του βάρους. Όλοι αυτοί οι παράγοντες για τους οποίους έχουμε μιλήσει, μπορεί να δρουν συγχρόνως ή σε συνδυασμό μεταξύ τους και να καθορίσουν έτσι τον βαθμό σοβαρότητας της παχυσαρκίας.

ΠΩΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΣΚΥΑΟ Η ΜΙΑ ΓΑΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΧΥΣΑΡΚΟΙ. Όταν το ζώο ξεπεράσει τα επίπεδα του ιδανικού του βάρους αρχίζει να γίνεται χοντρό και αυτή η κατάσταση μπορεί να οδηγήσει στην παχυσαρκία. Γι' αυτό τον λόγο είναι καλό να ελέγχουμε περιοδικά το βάρος του τετράποδου φίλου μας. Αυτό γίνεται συσχετίζοντας το βάρος του με το ιδανικό βάρος που αντιστοιχεί στη ράτσα του ή με αυτό που θα μας υποδείξει ο κτηνίατρος.

Αφού πάρετε στην αγκαλιά σας το σκύλο ή τη γάτα ανεβείτε στη ζυγαριά και ελέγξτε το συνολικό βάρος. Αφαιρώντας από αυτό το δικό σας βάρος βρίσκετε το 10 βάρος του ζώου. Ένα υπέρβαρο ζώο αναγνωρίζεται οπτικά από τα μαξιλαράκια που σχηματίζονται σε μέρη του σώματος του όπως: ψηλά στα πίσω πόδια, τα πλευρά και την κοιλιά.

ΠΩΣ ΘΑ ΒΟΗΘΗΣΕΤΕ ΣΚΥΑΟΥΣ ΚΑΙ ΓΑΤΕΣ ΝΑ ΧΑΣΟΥΝ ΒΑΡΟΣ. Η θεραπεία της παχυσαρκίας εξαρτάται από την αιτία η οποία προκάλεσε το πρόβλημα. Είναι λοιπόν βασικό να υποβάλλουμε το ζώο σε πλήρη και σχολαστική κτηνιατρική εξέταση. Επειδή στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για πρόβλημα που οφείλεται στη διατροφή, το σύνηθες είναι ότι χρειάζεται να επέμβετε αλλάζοντας το διαιτολόγιο του ζώου. Για να το πετύχετε μπορείτε να μαγειρεύετε μόνοι σας ή να δίνετε στο ζώο συσκευασμένες τροφές.

Στην πρώτη περίπτωση θα χρειαστεί να μειώσετε λίγο τις πρωτεΐνες (κρέας), να ελαττώσετε στο ελάχιστο τους υδατάνθρακες (ρύζι, μακαρόνια και ψωμί) και τα λίπη και να αυξήσετε τις φυτικές ίνες (σαλάτες,πίτουρο και ειδικά συμπληρώματα διατροφής). Στη δεύτερη περίπτωση, είναι ευκαιρία να υπενθυμίσουμε ότι θα βρείτε στον κτηνίατρο σας σειρές προϊόντων με λίγες θερμίδες, ειδικά μελετημένες για σκύλους και γάτες. Κάθε ζώο λοιπόν, έχει ανάγκη από ένα προσωπικό διαιτολόγιο το οποίο πρέπει να συνταχθεί από τον κτηνίατρο. Το διαιτολόγιο είναι χρήσιμο να συνδυαστεί με ένα πρόγραμμα σωματικής άσκησης (αυτό είναι πιο εύκολο να πραγματοποιηθεί με τους σκύλους), φυσικά μετά από σύμφωνη γνώμη του κτηνίατρου. Αντίθετα, λιγότερη σημασία, φαίνεται να έχουν οι θεραπευτικές αγωγές με φάρμακα (φάρμακα που προξενούν ανορεξία) και οι χειρουργικές επεμβάσεις, αν και η προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση χρειάζεται περισσότερη μελέτη.