Όταν η ανάπτυξη είναι παιχνίδι

Το να βλέπεις γατάκια να παίζουν, πραγματικά σου φτιάχνει τη διάθεση. Οι αθλητικές τους επιδόσεις, στην πραγματικότητα, είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση τους.

Προσέξατε ποτέ πόσο γοητευτικό είναι ένα νεογέννητο γατάκι που παίζει; Είναι δύσκολο να πάψεις να χαζεύεις ένα γατάκι να κυνηγάει ένα κουβάρι μέσα στο σπίτι, ή να τρέχει πάνω-κάτω στο διάδρομο προφασιζόμενο θεαματικές μάχες με ανύπαρκτους αντιπάλους. Πόση ενέργεια, πόση επιμονή και μαζί πόση δύναμη σπαταλούν τα μικρά γατάκια στις καθημερινές, περίπλοκες δραστηριότητές τους!

Είναι όμορφο να τα βλέπεις και αυθόρμητα σκέπτεσαι με μια μικρή δόση ζήλιας ότι οι ικανότητες και ενεργητικότητά τους είναι πραγματικά εξαιρετικές. Το καθημερινό παιχνίδι που κάνουν τα μικρά γατάκια, δεν συγκινεί μόνο τους γατόφιλους. Επιστήμονες που μελετούν τη συμπεριφορά των ζώων έχουν επανειλημμένα ασχοληθεί σε έρευνες τους με το παιχνίδι των κατοικίδιων ζώων, μικρών και μεγάλων. Το θέμα, περίπλοκο και πολύπλευρο, έθεσε αρκετά προβλήματα στους επιστήμονες, οι οποίοι παρατήρησαν ότι υπάρχουν μεγάλες διαφορές, ανάμεσα στη συμπεριφορά των μικρών γατιών και άλλων ειδών ζώων, όταν αυτά παίζουν. Τα μικρά αλεπουδάκια για παράδειγμα, παίζουν τρέχοντας, δαγκώνοντας και κάνοντας βαρελάκια, αλλά δεν είναι ποτέ εντελώς ήρεμα κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού τους. Πράγματι, από τις πρώτες κιόλας μέρες της ζωής τους, κάθε στιγμή ύπαρξης κρύβει απρόβλεπτες καταστάσεις και κινδύνους. Παρατηρώντας το παιχνίδι τους, προσέχουμε ότι στην παραμικρή κίνηση της μητέρας,στον παραμικρό ύποπτο ήχο, τρέχουν αμέσως στη φωλιά τους ή στο πιο κοντινό καταφύγιο για να κρυφτούν, διακόπτοντας τη διασκέδαση.

Στα γατάκια και ιδιαίτερα σε αυτά που ζουν σε διαμερίσματα δεν συμβαίνει αυτό. Τα γατάκια παίζουν ανέμελα, αιφνιδιάζουν με επιθέσεις τα αδελφάκια τους, τραβάνε ή δαγκώνουν την ουρά της μητέρας τους ενός περνάει από μπροστά τους, είναι ελεύθερα και χωρίς προβληματισμούς για κινδύνους ή εκπλήξεις. Ο Konrad Lorenz, πατέρας της επιστήμης που μελετά τη συμπεριφορά των ζώων έλεγε ότι ένα γατάκι που παίζει είναι από τα ωραιότερα θεάματα που μπορεί να μας προσφέρει η φύση. Οι γάτες αφιερώνουν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους στο παιχνίδι, κάτι που απουσιάζει παντελώς από τα αμφίβια και τα ερπετά. Το παιχνίδι είναι μάθημα ζωής για τα μικρά κατοικίδια. Ένα πρωτόβγαλτο γατάκι, καταρχάς εξερευνεί το περιβάλλον γύρω του εποπτευόμενο τα πάντα και σταματώντας κάθε άλλη δράση έως την ολοκλήρωση της παρατήρησης του. Στη συνέχεια περνά στη δεύτερη φάση και αρχίζει να επεξεργάζεται όλα τα αντικείμενα χωρίς κάποιον ιδιαίτερο σκοπό. Αυτό είναι ένα παιχνίδι, το οποίο δεν χρησιμεύει μόνο στο να διασκεδάζει τον μικρό μας φίλο. Με τις φαινομενικά άχρηστες ενέργειές του ανακαλύπτει την πραγματικότητα και τα στοιχεία που την αποτελούν.

Με το παιχνίδι, το μικρό γατάκι μαθαίνει να χρησιμοποιεί το σώμα του και να το ελέγχει τόσο στις κινήσεις του όσο και στις σχέσεις του με τα αντικείμενα και τους άλλους που βρίσκονται γύρω του. Για τη γάτα το παιχνίδι δεν σημαίνει μόνο άσκηση για το κυνήγι αλλά και αντίληψη για τις ικανότητες της σε σχέση με τον εξωτερικό κόσμο. Όλη αυτή η ενεργητικότητα δεν έχει μεγάλο κόστος για τους μικρούς μας φίλους.

Σε αντίθεση με αυτά που πιστεύαμε στο παρελθόν το γατάκι χάνει στη διάρκεια μιας μέρας γεμάτης παιχνίδι, μόνον το 4 με 9 τοις εκατό της ενέργειάς του. Όσο λοιπόν ο φίλος μας βρίσκεται σε μικρή ηλικία το παιχνίδι του είναι ένδειξη χαράς και υγείας. Τι γίνεται όμως όταν μεγαλώσει;

Στην πραγματικότητα οι ενήλικες γάτες χαίρονται τη ζωή τους ως κατοικίδια και επεκτείνουν τη δραστηριότητά τους στο παιχνίδι, για όλη τους τη ζωή! Προφανώς οι κανόνες έχουν και τις εξαιρέσεις τους, αλλά δεν είναι καθόλου σπάνιο να δούμε μεγαλύτερες γάτες να παίζουν χαρούμενα με τις παντόφλες του κυρίου τους ή να κρεμιούνται από τις κουρτίνες του σπιτιού.