Το κρανίο, τα σαγόνια, τα δόντια στις γάτες

Το κεφάλι είναι το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα της γάτας. 
Πλατύ και με κοντή μύτη, στέκει ψηλά με μια κλίση προς τα εμπρός, έτσι που το στόμα, τα μάτια και τα αυτιά, να έχουν την πιο πλεονεκτική θέση για να μπορεί να ανακαλύπτει και να συλλαμβάνει τη λεία. 
Το κρανίο, αποτελείται από μια μεγάλη στρογγυλεμένη κοιλότητα για τον εγκέφαλο, θέσεις ειδικές για τα αυτιά, τα μάτια και τη μύτη και από ένα ζευγάρι γερά σαγόνια. 
Η άνω σιαγόνα είναι σταθερά προσαρμοσμένη, άλλα η κάτω σιαγόνα είναι ελεύθερη, έτσι ώστε το στόμα να ανοίγει πλατεία, για να μπορεί να δαγκώνει και να κινείται προς τα πλάγια για να μασάει. 
Η πρώτη οδοντοφυΐα, εμφανίζεται λίγο μετά τη γέννηση και λίγο αργότερα φυτρώνουν τριάντα δόντια, που είναι τα μόνιμα. 
Οι κοπτήρες είναι μικροί και συχνά πέφτουν στις πιο γέρικες γάτες, χωρίς αυτό να έχει σοβαρές συνέπειες. 
Ένας σπασμένος κυνόδοντας όμως, η χαλασμένος τραπεζίτης, εμποδίζει τη γάτα στο φαγητό και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο μια αγριόγατα, που δεν έχει κάποιον να την φροντίσει. 
Τους κυνόδοντες τους μεταχειρίζεται για να πιάνει και να σκοτώνει τη λεία της, με ένα γερο δάγκωμα στο πίσω μέρος του λαιμού, ανάμεσα στους σπονδύλους. 
Τα δόντια αυτά, καθώς και τα ούλα που τα περιβάλλουν, είναι εξοπλισμένα με εξαιρετικά πολλά και μεγάλα αισθητήρια νεύρα, τα οποία φαίνεται ότι βοηθούν τη γάτα, να βρίσκει με ακρίβεια, το σωστό μέρος που πρέπει να δαγκώσει. 
Για να διατηρούνται τα δόντια της γυμνασμένα, πρέπει να δίνουμε στη γάτα, κόκαλα και άλλα σκληρά αντικείμενα. 
Όχι όμως στις πολύ νεαρές η πολύ γέρικες γάτες. 
Η κάτω σιαγόνα είναι ενισχυμένη με εξαιρετικά ισχυρούς μυς για μάσημα, που είναι προσαρτημένοι στο κρανίο και οι οποίοι, μαζί με το καλά αναπτυγμένο ζυγωματικό τόξο, δίνουν το χαρακτηριστικό πλάτος του προσώπου.