Μέθοδοι αποσκλήρυνσης του νερού - ενυδρεία

 Θεωρητικά είναι πολύ εύκολο να γίνει αποσκλήρυνση σκληρού νερού. Με βράσιμο. Με το βράσιμο του νερού, το ελεύθερο ανθρακικό οξύ μεταβάλλεται σε αέριο, διοξείδιο του άνθρακος, και διαφεύγει. Αποτέλεσμα - το ασβέστιο κατακάθεται στον πυθμένα του δοχείου. Όμως, μέχρι να κρυώσει, το νερό ξαναπαίρνει ανθρακικό οξύ και έχουμε πάλι τα ίδια. Αυτή η μέθοδος δεν είναι ιδιαίτερα πρακτική. Η κατάλληλη μέθοδος είναι η αφαλάτωση με ανταλλαγή ιόντων η, με κάποιες επιφυλάξεις, το φιλτράρισμα με τύρφη. 
Είναι γνωστό ότι η τύρφη έχει ιδιότητες ανταλλαγής ιόντων και για αυτό επιτυγχάνεται η αποσκλήρυνση. Όμως οι δυνατότητες της τύρφης δεν είναι μεγάλες. 
Σε μεγάλη σκληρότητα ανθρακικού άλατος (dKH), η αποσκλήρυνση είναι αρκετά κουραστική. Εάν όμως το αρχικό νερό δεν έχει περισσότερο από 7 βαθμούς dKH, μπορούμε να το φιλτράρουμε, με τύρφη, μέχρι 5 βαθμούς dKH. 
Εάν για 3 έως 4 ημέρες φιλτράρουμε 100 λίτρα νερό με αρχική σκληρότητα 7 βαθμούς dKH, και το φίλτρο περιέχει 4 λίτρα τύρφης, η σκληρότητα θα μειωθεί περίπου κατά 2 βαθμούς dKH. Σε σκληρότερο νερό, χρειαζόμαστε περισσότερη τύρφη. Σε τέτοιες περιπτώσεις συνιστώνται συνθετικές ρητίνες για την ανταλλαγή των ιόντων. 
Στη βιομηχανία και στα σπίτια, το νερό αποσκληρύνεται με ουδέτερους ανταλλάκτες. Αυτοί οι ουδέτεροι ανταλλάκτες αναζωογονούνται με χλωρίτες νατρίου, δηλαδή με μαγειρικό αλάτι. Πρέπει να τονίσουμε ότι ο ουδέτερος ανταλλάκτης ανταποκρίνεται στις ανάγκες του ενυδρείου, άλλα υπό κάποιους περιορισμούς, και αυτό, γιατί δεν περιορίζεται η συνολική σκληρότητα του νερού. 
Τα άλατα ασβεστίου και μαγνησίας δεν απομακρύνονται από το νερό άλλα μεταβάλλονται σε ανθρακικό νάτριο. Έτσι, το νερό είναι μεν μαλακό, όμως η γενική συνολική σκληρότητα είναι η ίδια, οπότε το νερό είναι ακατάλληλο. 
Εάν θέλουμε να παρασκευάσουμε το νερό για ενυδρείο, πρέπει να μειώσουμε την περιεκτικότητα σε άλατα. Ο ανταλλάκτης κατιόντων με ρητίνη, αποβάλλει τη σκληρότητα του ασβεστίου, και παραμένει η σκληρότητα του θειικού άλατος. Συχνά, αυτή η μέθοδος της μερικής αφαλάτωσης, είναι αρκετή για το ενυδρείο. 
Οι ανταλλάκτες ρητίνης δεν εργάζονται απεριόριστα, γι'  αυτό πρέπει να αναζωογονούνται. Σε ανταλλάκτες κατιόντων με ρητίνες, η αναγέννηση γίνεται με υδροχλωρικό οξύ (ακουαφόρτε). 
Εάν σε έναν ανταλλάκτη κατιόντων συνδέσουμε και έναν ανταλλάκτη ιόντων, η αφαλάτωση του νερού είναι πλήρης. Το νερό αυτό είναι σχεδόν αποσταγμένο, και ακατάλληλο για το ενυδρείο. Εάν όμως στο χημικά καθαρό νερό προσθέσουμε 10% από το αρχικό νερό, τότε γίνεται κατάλληλο για το ενυδρείο. 
Στους ανταλλάκτες ιόντων με ρητίνες, η αναγέννηση γίνεται με υδροξείδιο του νατρίου (καυστική σόδα). 
Το εμπόριο προσφέρει ολοκληρωμένες εγκαταστάσεις αφαλάτωσης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι εγκαταστάσεις αυτές χρειάζονται αναγέννηση. Προσοχή στα επικίνδυνα χημικά, όπως υδροξείδιο του νατρίου και υδροχλωρικό οξύ. 
Τέλος, υπάρχουν και μαγαζιά που τις προσφέρουν με σέρβις αναγέννησης, πιο ακριβά βέβαια, άλλα ακίνδυνα.