Σαλιγκάρια, άλγη - καταπολέμηση

Σαλιγκάρια δεν χρειάζεται να αγοράσετε. Αυτά έρχονται μόνα τους. Τα αυγά τους υπάρχουν στα υδρόβια φυτά και στη ζωντανή τροφή που συνήθως ψαρεύετε μόνοι σας. Έτσι, φτάνουν τα σαλιγκάρια στο ενυδρείο και με το γρήγορο πολλαπλασιασμό τους γίνονται ενοχλητικά. 
Το Posthornschnecke είναι ακίνδυνο. Επίσης και το Turmdeckelschnecke είναι αβλαβές. Αυτό θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε και ωφέλιμο για το ενυδρείο. Την ημέρα ζει στο έδαφος και με τα σκαψίματα του το αναμοχλεύει. Έτσι, του προσφέρει τον αερισμό που τόσο χρειάζεται. Από την άλλη μεριά, ισοπεδώνει τα πάντα, φτάνει μάλιστα μέχρι να καταστρέψει και τα παρτέρια που με τόσο κόπο δημιουργήσαμε. 
Το Turmdeckelschnecke πολλαπλασιάζεται γεννώντας ζωντανό γόνο και ο αριθμός του αυξάνει γρήγορα. Για να δείτε πόσα σαλιγκάρια υπάρχουν στο ενυδρείο σας, αρκεί να ανάψετε το φως ξαφνικά. Το βράδυ, το Turmdeckelschnecke, αφήνει το έδαφος και σκαρφαλώνει στα τζάμια του ενυδρείου. Και μια παρατήρηση - Εάν δείτε το Turmdeckelschnecke να αφήνει το έδαφος και την ημέρα, τότε κάτι δεν πάει καλά. 
Την καταπολέμηση των σαλιγκαριών με χημικά μέσα, δεν τη βλέπουμε και τόσο καλή. Τα σαλιγκάρια ψοφάνε, σαπίζουν και δημιουργούν μια κατάσταση όχι και τόσο ευχάριστη. 
Ο καλύτερος τρόπος για να καταστρέψετε τα σαλιγκάρια είναι ένα η περισσότερα σφαιρόψαρα. Τα ψαράκια αυτά τρώνε με καταπληκτική γρηγοράδα τα σαλιγκάρια. Όμως, και αν ακόμη δεν βλέπετε άλλα σαλιγκάρια, μην απομακρύνετε από το ενυδρείο σας τα σφαιρόψαρα. Τα αυγά των σαλιγκαριών υπάρχουν και γρήγορα η λεκάνη θα ξαναγεμίσει. 
Προσέξτε όμως - Τα σφαιρόψαρα χρειάζονται πρόσθετη ζωντανή τροφή. 
Μην ξεχνάμε και τα άλγη. Και αυτά μπορεί να γίνουν ενοχλητικά. Συνήθως τα παλιά ενυδρεία δεν έχουν τέτοιο πρόβλημα. Τα καινούρια όμως, μέχρι να αποκατασταθεί η ισορροπία, κινδυνεύουν αρκετά από τα άλγη. 
Τα βακτηρίδια που εγκαθίστανται στο φίλτρο και γενικά στο ενυδρείο φροντίζουν για την αποσύνθεση του αζώτου. Τα υδρόβια φυτά πρέπει να ξεπεράσουν το σοκ της μεταφύτευσης και να μεγαλώσουν λίγο για να συμβάλουν με την παραγωγή οξυγόνου, στην αποκατάσταση της σωστής ισορροπίας του ενυδρείου. 
Πριν γίνει αυτό, τα άλγη αναπτύσσονται πολύ γρήγορα, γιατί στο ενυδρείο υπάρχουν άφθονα νιτρικά και φωσφορικά άλατα. Με τη συχνή αλλαγή του νερού, αραιώνει η περιεκτικότητά του σε άλατα και τα άλγη σταματάνε να αναπτύσσονται. 
Τα άλγη είναι πληγή για το ενυδρείο και η παρουσία τους οφείλεται στην κακή φροντίδα. Ειδικά τα μπλε άλγη που σκεπάζουν τα πάντα μέσα στο ενυδρείο με ένα μπλε-πράσινο κάλυμμα, οφείλονται στην κακή φροντίδα και στο βρώμικο νερό. Περισσεύματα φαγητού, βρώμικα φίλτρα, μη αεριζόμενο έδαφος, ψόφια ψάρια και σάπια φύλλα είναι το διαβατήριο για να μπουν τα μπλε άλγη στο ενυδρείο. Τα μπλε άλγη δεν τρώγονται από τα ψάρια, η τα σαλιγκάρια, και για αυτό, ο καλύτερος τρόπος καταπολέμησης τους είναι η συχνή αλλαγή του νερού, καθαρά φίλτρα και καθαριότητα. 
Τα πράσινα άλγη είναι ο δείκτης ότι το νερό έχει γεμίσει από προϊόντα μεταβολισμού. Και εδώ, η υγιεινή του νερού είναι η καλύτερη μέθοδος καταπολέμησης. Τα χειρότερα όμως είναι τα κόκκινα άλγη όπως το Bart (κοντότριχα) η Pinselalgen (μακρύτριχα). Αυτά κολλάνε στις άκρες των φύλλων και δεν βγαίνουν εάν, δεν χαλάσουμε το φύλλο.
Τα άλγη έχουν πονοκεφαλιάσει πολλούς ειδικούς. Πάντως, αρκετά καλά αποτελέσματα καταπολέμησης έχουμε αν τροφοδοτούμε το νερό με διοξείδιο του άνθρακα (CO2) και με δείκτη pH κοντά στην ελαφρά όξινη ζώνη. 
Τα καφέ άλγη είναι δείκτης κακού φωτισμού. Με λίγο καλύτερο φωτισμό εξαφανίζονται. 
Το εμπόριο διαθέτει μια σειρά από χημικά παρασκευάσματα, μα θα λέγαμε να τα χρησιμοποιήσετε μόνο όταν δεν έχετε άλλη επιλογή. Η καλύτερη λύση είναι η βιολογική καταπολέμηση με ψάρια που τρέφονται με άλγη, όπως τα  Ancistrus η τα Epalzerorxynchus siamensis. Τα  Gyrinocheilus aymonieri τρέφονται με άλγη μόνο σε νεαρή ηλικία. Όταν μεγαλώσουν, τρέφονται με άλλες τροφές και γίνονται επιθετικά.