Ασιατικά και αφρικάνικα παπαγαλάκια

Όλα τα ασιατικά και αφρικάνικα είδη από παπαγαλάκια ανήκουν στην οικογένεια αριστοκρατικά παπαγαλάκια (Psittacula Cuvier) και υπάρχουν σε 12 είδη και πολυάριθμες υποκατηγορίες (ράτσες). Πολλές από αυτές τις ράτσες διαφέρουν αισθητά μεταξύ τους και παλιότερα θεωρούνταν ότι ήταν ανεξάρτητα είδη. Η οικογένεια αυτή ζει στην Αφρική, από τη Σενεγάλη μέχρι την Αβησσυνία, στις Σεϊχέλες, καθώς και στα νησιά Μαουρίτσιο και Ροντρίγκο, στην Ινδία μέχρι το Θιβέτ, στην Κεΰλάνη, Βιρμανία, Κουτσινκίνα, Χαινάν, Νότια Κίνα, στα Αντομάνεν, Νικομπάρεν, στη χερσόνησο της Μαλαισίας και στα νησιά Σούντα. 
Τα παπαγαλάκια αυτά είναι αρκετά αδύνατα πουλιά. Στα περισσότερα είδη είναι η ουρά μεγαλύτερη από τα φτερά - τα δυο μεσαία φτερά της ουράς είναι αισθητά μακρύτερα. Τα περισσότερα είδη έχουν πράσινο φτέρωμα. Σε μερικά είδη το αρσενικό διαφέρει χρωματικά από το θηλυκό, σε άλλα έχει το ίδιο χρώμα. Τα αριστοκρατικά παπαγαλάκια είναι ένα από τα είδη παπαγάλων που είχαν εισαχθεί πολύ νωρίς στην Ευρώπη. Τα πρώτα πουλιά αυτού του είδους ήρθαν στην Ευρώπη μάλλον γύρω στο 325 π.Χ., με τα στρατεύματα του Μεγάλου Αλέξανδρου όταν επέστρεψαν από την εκστρατεία στην Ασία. Δεν μας είναι γνωστό, αν αυτά τα πουλιά ήταν τα μεγάλα ή τα μικρά αλεξανδρινά παπαγαλάκια που πήραν το όνομά τους από το Μεγάλο Αλέξανδρο. 
Σήμερα εισάγονται συχνά τρία με τέσσερα είδη, ενώ τα άλλα βρίσκονται πολύ σπάνια στην αγορά. Αν φθάσουν υγιή είναι σκληρά πουλιά και ζουν αρκετά χρόνια. Πάντως, για νεοφερμένα πουλιά πρέπει πάντα να παίρνετε τα προληπτικά μέτρα που αναφέραμε. 
Αφού συνηθίσουν στο νέο περιβάλλον δεν είναι ευαίσθητα και μπορούν να ξεχειμωνιάσουν σε υπαίθριο αναθρεπτήριο - φυσικά με την προϋπόθεση ότι το αναθρεπτήριο συγκοινωνεί με ένα ξερό λίγο θερμαινόμενο προφυλαγμένο χώρο, χωρίς ρεύματα. Τα αριστοκρατικά παπαγαλάκια πετάνε καλά και γιαυτό δεν θα πρέπει να είναι το αναθρεπτήριο μικρο, άλλα να έχει τουλάχιστον τρία με τέσσερα μέτρα μήκος. 
Ο δούκας του Bedford τονίζει, ότι όταν τα Edelsittiche ζουν σε περιορισμένο χώρο, γίνονται συχνά στείρα. Τα πουλιά που προορίζονται για ζευγάρωμα πρέπει να ζουν προφανώς σε ευρύχωρα κλουβιά. 
Τα αριστοκρατικά παπαγαλάκια που έχουν συλληφθεί σε μικρή ηλικία μπορούν συνήθως να εξημερωθούν και να μάθουν να λένε μερικές λέξεις. Συνήθως όμως φωνάζουν πολύ. Έχουν ζευγαρωθεί αρκετά συχνά κάτω από κατάλληλες συνθήκες. Τα αρσενικά χάνουν σιγά - σιγά το χρώμα που έχουν όταν είναι μικρά, με αποτέλεσμα ακόμα και σε είδη που το αρσενικό δεν έχει το ίδιο χρώμα με το θηλυκό να απογοητευτείτε όταν μετά από δυο χρόνια αποδειχθεί ότι αυτό που θεωρούσατε θηλυκό είναι αρσενικό (λόγω αλλαγής χρώματος). Δεν πρέπει να τους δώσετε φωλιές παρά μόνον όταν ο καιρός είναι πραγματικά ήπιος, γιατί αλλιώς τα θηλυκά παθαίνουν εύκολα τη Legenot. 
Τα περισσότερα αριστοκρατικά παπαγαλάκια τσιμπάνε πολύ και καταστρέφουν το ξύλο, πράγμα που πρέπει να προσέξετε στην κατασκευή του αναθρεπτήριου. Πρέπει πάντα να έχουν φρέσκα κλαδιά για να τσιμπάνε. Η διατροφή τους δεν παρουσιάζει δυσκολίες. Δώστε τους καναρινίνη, άσπρο κεχρί, βρώμη και ηλιόσπορο, φυτρωμένο, εκτός από αυτά, λίγο κανναβούρι - ένα κουταλάκι του τσαγιού την ημέρα - και αράπικα φιστίκια. Πρέπει να τους δίνετε πάντα φρούτα και το καλοκαίρι χορτάρια. 
Τα αριστοκρατικά παπαγαλάκια υπάρχουν σε διάφορες χρωματικές παραλλαγές (από διασταυρώσεις). Γνωρίζουμε τα μπλε, τα κατακίτρινα με κόκκινα μάτια (Lutinos) και τα πρασινοκίτρινα αριστοκρατικά παπαγαλάκια. Υπάρχουν ακόμα και άσπρα πουλιά με κόκκινα μάτια (Albinos).