Παπαγαλάκι Αιμάρα

Amoropsittaca aymara 
Μέτωπο, κορυφή και η περιοχή πίσω από τα μάτια και τα αυτιά γκριζοκαφέ, μάγουλα, τα πλαϊνά του λαιμού και το μπροστινό μέρος ανοιχτό γκρίζο, επάνω πλευρά σκουροπράσινη, κάτω πλευρά κιτρινοπράσινο. Μήκος 230 mm. 
Πατρίδα: Οροπέδια της Βολιβίας και ορεινές περιοχές της Αργεντινής. Η πρώτη εισαγωγή αυτού του είδους στην Ευρώπη έγινε το 1959. Από τότε εισάγεται κατά καιρούς μικρός αριθμός πουλιών. Στο χαρακτήρα μοιάζει το παπαγαλάκι Αιμάρα με το βορβόρυγχο σε πολλά σημεία: είναι πολύ ήσυχο πουλί και αντίθετα από τα περισσότερα αραίνι δεν φωνάζει. Το ζευγάρωμα έχει πετύχει μερικές φορές. 
Τα παπαγαλάκια με το λεπτό ράμφος (της οικογένειας Brotogeris) διαφέρουν από τα υπόλοιπα αραίνι και στην όψη άλλα και στη συμπεριφορά. Είναι μικρά παπαγαλάκια (μήκους 180 μέχρι 250 mm), που υπάρχουν σε επτά είδη με 15 υποκατηγορίες στη Νότια και Κεντρική Αμερική. Μέχρι τώρα έχουν εισαχθεί συνολικά οκτώ είδη. Το ράμφος τους από το οποίο πήρε η οικογένεια το όνομά της είναι στο πλάι πλακουτσό, η μύτη του ράμφους είναι λεπτή. Το ράμφος είναι μακρύ και μυτερό. Η ουρά είναι κοντύτερη από τα περισσότερα αραίνια, έχει ίδιο μήκος με τα φτερά ή είναι λίγο πιο κοντή. Και το θηλυκό και το αρσενικό όλων των ειδών που αναφέραμε, έχουν το ίδιο χρώμα. 
Διάφορα είδη ψιττακίσκων με λεπτό ράμφος εισάγονται κάθε χρόνο. Στην αρχή πρέπει να τα διατηρείτε ζεστά και ακόμη όταν έχουν συνηθίσει τελείως στις συνθήκες ζωής δεν πρέπει να εκτίθενται στο πολύ κρύο του χειμώνα. Συχνά φτάνουν τα παπαγαλάκια με το λεπτό ράμφος με σπασμένα φτερά στο εμπόριο. Σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να τα βάλετε σε κλουβί με κλαδιά ώσπου να βγάλουν καινούρια φτερά. Δεν τα ενοχλεί η ζωή στο κλουβί, άλλα δεν πρέπει και να είναι μικρο: 100 με 120 cm μήκος περίπου για το ζευγάρι. 
Τα παπαγαλάκια με το λεπτό ράμφος - ιδιαίτερα όταν ζουν μόνα τους - αφοσιώνονται στον ιδιοκτήτη τους πολύ γρήγορα και συχνά γίνονται πολύ ήμερα. Μαθαίνουν και επαναλαμβάνουν μερικές λέξεις. Φωνάζουν πολύ δυνατά σαν τα περισσότερα αραίνια. Το ζευγάρωμα αποτυγχάνει συχνά, πιθανόν γιατί επιχειρείται σπάνια. Διατροφή: παπαγαλίνη, κεχρί άσπρο και Σενεγάλης, ηλιόσποροι, ξεροί και φυτρωμένοι, εκτός από αυτό, φρούτα και χορτάρια. Τα παπαγαλάκια με το λεπτό ράμφος δεν τσιμπάνε τόσο πολύ όσο άλλα είδη, αλλά θα πρέπει να τους δίνετε πάντα φρέσκα κλαδιά.