Παπαγαλάκι με λευκά αυτιά

Pyrrhurra leucotis 
Κορυφή γαλαζωπή, περιοχή γύρω από τα αυτιά γκριζόασπρη, περιοχή γύρω από τα μάτια και μάγουλα καφέ-κόκκινα, λαρύγγι και στήθος γαλαζωπό, μέση του στήθους καφέ-κόκκινη επάνω πλευρά πράσινη, το πίσω μέρος καφέ-κόκκινο, εξωτερικά πλαϊνά φτερά μπλε, φτερά της ουράς καφέ-κόκκινα. Μήκος 210 mm. 
Πατρίδα: Βραζιλία, Βενεζουέλα. Είναι το πιο όμορφο είδος της οικογένειάς του και εισάγεται συχνά. 
Εκτός από τα παπαγαλάκια που αναφέραμε εισάγονται συχνά: Παπαγαλάκι με κόκκινα αυτιά, Παπαγαλάκι με μπλε στήθος (Pyrrhura cruentala), Παπαγαλάκι Αζάρα (Pyrrhurra frontalis chiripepe), Παπαγαλακι με κοκκινη κοιλια, Παπαγαλακι με καφε αυτια (Pyrrhurra frontalis), Παπαγαλακι με κοκκινη κορυφη (Pyrrhurra picta luciani) και Παπαγαλάκι με μπλε έδρα (Pyrrhurra perlata), Παπαγαλάκι - καλόγερος (Myopsitta monachus). Μέτωπο, κορυφή, πλευρές του κεφαλιού, λαιμός και στήθος ανοιχτό γκρίζο, επάνω μέρος πράσινο, κοιλιά ανοιχτοπράσινη, φτερά ουράς πράσινα. Μήκος 290 με 300 mm. 
Πατρίδα: τρεις ή τέσσερις ράτσες είναι εξαπλωμένες σε διάφορα μέρη της Βολιβίας, στην Παραγουάη, Αργεντινή και Ουρουγουάη. Αυτό το είδος - το μοναδικό της οικογένειας - διαφέρει σε πολλά σημεία (ιδιαίτερα στον τρόπο που φωλιάζει) όχι μόνο από άλλα αραίνι, άλλα και από τους περισσότερους άλλους παπαγάλους. 
Οι φωλιές χτίζονται σε ψηλά δέντρα, μερικές φορές κοντά στον κορμό, και άλλοτε πάνω σε γερά κλαδιά. Η φωλιά είναι μια κλειστή κατασκευή από φρύγανα με ένα άνοιγμα για την είσοδο των πουλιών, που συνήθως βρίσκεται στο κάτω μέρος της φωλιάς. Η φωλιά χωρίζεται σε δυο μέρη: στον προθάλαμο και στη σπηλιά που επωάζουν τα αυγά τους τα πουλιά. Συχνά χτίζονται πολλές φωλιές μαζί, και έτσι σχηματίζονται πάνω στα δέντρα μεγάλοι σωροί από φρύγανα διαμέτρου πολλών μέτρων. 
Οι μοναχικοί παπαγάλοι εισάγονται συχνά και σε μεγάλες ποσότητες. Τα νεαρά πουλιά μπορούν να εξημερωθούν τελείως και είναι πολύ αφοσιωμένα, μαθαίνουν να λένε μερικές λέξεις, άλλα συνήθως φωνάζουν πολύ άγρια. Από τις εμπειρίες που έχουμε κάνει μπορούμε να πούμε ότι το παπαγαλάκι - καλόγερος δεν το πειράζει το κρύο. Τα πουλιά μένουν στον ελεύθερο χώρο του αναθρεπτηρίου ακόμα και όταν κάνει πολύ κρύο (μέχρι 20 βαθμούς κάτω από το μηδέν). Σε χαμηλότερες θερμοκρασίες κλείνουμε την είσοδο του προφυλαγμένου χώρου και ζεσταίνουμε το χώρο με μια ηλεκτρική θερμάστρα. 
Πολλές φορές πέτυχε η αναπαραγωγή, ιδιαίτερα σε ζωολογικό κήπο. Επειδή τα παπαγαλάκια - καλόγεροι είναι πολύ κοινωνικά, είναι καλό να έχετε πολλά ζευγάρια μαζί με την προϋπόθεση ότι θα υπάρχουν πολύ ευρύχωρα αναθρεπτήρια. Μπορείτε να αφήνετε πουλιά αυτού του είδους να πετάνε ελεύθερα άλλα μπορεί μετά από χρόνια να φύγουν. Εξάλλου, προξενούν τα παπαγαλάκια - καλόγεροι μεγάλες καταστροφές στους κήπους και στα οπωροφόρα δέντρα γιαυτό δεν σας συστήνουμε να τα αφήνετε ελεύθερα. Εκτός από αυτό κάνουν και πολλή φασαρία. Για τη φωλιά τους τους δίνετε μεγάλους σωρούς από φρέσκα φρύγανα, η σημύδα είναι ιδιαίτερα κατάλληλη. Για υπόβαθρο των φωλιών χρησιμοποιούμε ένα οριζόντιο ξύλινο πλαίσιο (2 Χ 1 m) σε ύψος 75 cm κάτω από τη σκεπή του προφυλαγμένου χώρου και του σκεπαστού χώρου του αναθρεπτηρίου, που απάνω του είναι καρφωμένο γερο συρματόπλεγμα. Πάνω στο συρματόπλεγμα βάζουμε οριζόντια μερικά γερά κλαδιά με πολλές διακλαδώσεις που τα σταθεροποιούμε με σύρμα και χρησιμεύουν σαν στήριγμα για τη φωλιά. 
Στο χτίσιμο της φωλιάς παίρνουν μέρος και το θηλυκό και το αρσενικό. Γεννάνε τρία μέχρι πέντε αυγά. Ο χρόνος επωάσεως κυμαίνεται μεταξύ 24 και 28 ημερών. Μετά από έξι με επτά βδομάδες τα πουλάκια εγκαταλείπουν τη φωλιά. 
Οι μπλε και κίτρινες διασταυρώσεις είναι γνώστες.