Τα καναρίνια στην ύπαιθρο

Τα περισσότερα θηλυκά καναρίνια απλά τιτιβίζουν, γιατί το συνεχές τραγούδι των αρσενικών το προκαλεί μια γεννητική ορμόνη. 
Το πόσο σημαντικό είναι το τραγούδι για τη γονιμοποίηση αυτών των πουλιών το βλέπουμε στη φύση σε διαφορετικές εποχές. Όπως ξέρουμε το μικρο πουλί χρειάζεται μεγάλη ενέργεια, για να ρυθμίζει τη θερμοκρασία του και να εξισορροπεί την κατανάλωση της ενέργειας από την πτήση και της άλλες κινήσεις. 
Τα καναρίνια δεν βλέπουν τη νύχτα και έτσι βρίσκουν την τροφή τους μόνο την ημέρα. Έτσι κάθε πρωί αρχίζει με φαγητό. 
Το πουλί φροντίζει το σώμα του, μόνο όταν αναπληρώσει τα αποθέματα ενέργειας, που καταναλώθηκαν τη νύχτα. Αυτή τη φροντίδα συνιστάται σε μπάνια με πολύ νερό η με πολύ άμμο. Τα καναρίνια πλένονται πολύ. Αν μπορούν δυο και τρεις φορές την ημέρα. 
Βρέχουν όλα τα φτερά και μετά πετούν σε μια υπερυψωμένη, ευάερη θέση. Εκεί τινάζονται με δύναμη για να πέσουν οι βαρύτερες σταγόνες και τελικά στεγνώνουν τα φτερά, ένα - ένα, με το ράμφος τους. Βγάζουν έτσι τα παράσιτα, τη σκόνη, τη βρωμιά και τα λίπη. Με το ράμφος καθαρίζουν και τα πόδια, ροκανίζουν προσεκτικά τους χόνδρους, για να απαλλαγούν από τα ακάρεα και τα παράσιτα. Το κεφάλι τα καναρίνια το καθαρίζουν με το δεξί συνήθως πόδι. Με τα νύχια τους μπορούν να καθαρίσουν τους δακτυλίους των ματιών. Το ίδιο το ράμφος το καθαρίζουν συνήθως στα κλαδιά και τις πέτρες. Το καθαρίζουν τρίβοντας το με επιμονή.. 
Μετά τη τουαλέτα ακολουθεί στο κανονικό πρόγραμμα, ένα γεύμα ακόμη. Το μεσημέρι τα περισσότερα πουλιά μισοκοιμούνται προτού να αρχίσουν το απόγευμα να ξαναψάχνουν για τροφή. Εγκαταλείπουν την περιοχή τους λίγο πριν το δειλινό προτού μπουν στη σιγουριά της φωλιάς. 
Ο ετήσιος βιολογικός ρυθμός καθορίζεται κυρίως από τη διάρκεια της ημέρας. 
Τον Ιανουάριο, που οι ημέρες γίνονται μεγαλύτερες, και επομένως ο χρόνος για την ανεύρεση τροφής περισσότερος, το καναρίνι "αισθάνεται την άνοιξη". Οι γενετήσιοι αδένες του αρσενικού καναρινιού ενεργοποιούνται και κάθε ελεύθερο λεπτό το εκμεταλλεύεται για να κελαηδάει. 
Το κελάηδισμα αυτό ξυπνά παράλληλα στο θηλυκό το ένστικτο του χτισίματος της φωλιάς. Όσο πιο μελωδικά, πιο συχνά και πιο έντονα κελαηδάει ένα αρσενικό, τόσο πιο επιτήδεια χτίζει τη φωλιά του το θηλυκό. Όταν η ημέρα γίνεται μεγαλύτερη και έτσι τα πουλιά έχουν περισσότερο χρόνο να βρουν τροφή, τα αρσενικά κελαηδούν με μεγαλύτερη ένταση, συνοδεύοντας με μελωδίες το χτίσιμο της φωλιάς ως το τέλος της. 
Φυσικά το φως και η ζέστη ρυθμίζουν παράλληλα την ανάπτυξη των φυτών και η εποχή του πολλαπλασιασμού των καναρινιών στη πατρίδα τους συμπίπτει με τη εποχή που η τροφή είναι αφθονότερη. 
Ενώ το αρσενικό συνεχίζει να κελαηδάει, το θηλυκό γεννάει τα αυγά του. Συνήθως είναι 3 - 4 κάθε φορά. Η ωοτοκία διαρκεί 3 - 4 ημέρες. 
Αφού γεννήσει και το τελευταίο αυγό το θηλυκό αρχίζει το κλώσσημα. Από τώρα και για όλη την διάρκεια του κλωσήματος το ταΐζει το αρσενικό, που τώρα πια δεν έχει καιρό για τραγούδι, γιατί όλη σχεδόν την ημέρα είναι απασχολημένο με την ανεύρεση της τροφής όχι μόνο για το θηλυκό που κλωσάει άλλα και για το ίδιο. 
Τα πουλάκια εκκολάπτονται ταυτόχρονα στη φωλιά που έχει μορφή μπολ και κατά κανόνα είναι χτισμένη στο πυκνό φύλλωμα. 
Η μητέρα ζεσταίνει στην αρχή συνεχώς τα γυμνά, τυφλά και τελείως αδύναμα πουλάκια και τις πρώτες ημέρες εξαρτάται τελείως από το αρσενικό. Τα πουλάκια δείχνουν ότι πεινάνε ανοίγοντας τα ράμφη τους διάπλατα. 
Οι γονείς βλέπουν το κίτρινο ράμφος ακόμα και αν ο φωτισμός δεν είναι καλός. 
Η μητέρα, που την ταΐζει το αρσενικό, αποθηκεύει τους σπόρους στο πρόλοβο και βάζει την προμασημένη τροφή κάτω στο λαιμό των μικρών μόλις αυτά ανοίγουν τα ράμφη τους. 
Στα Κανάρια νησιά τα καναρίνια κλωσούν κανονικά δυο έως τρεις φορές το χρόνο. 
Το πόσο συχνά κλωσούν είναι συνάρτηση του καιρού και του είδους των φυτών της περιοχής που εξαρτάται από αυτόν. Στις περιοχές που βρέχει ή είναι ζεστές κλωσούν μόνο μια η δυο φορές. 
Τα μικρά που μεγαλώνουν, στην αρχή φοράνε το φτέρωμα των νεοσσών, που το αλλάζουν αργότερα μαζί με τους γονείς τους, την εποχή της αλλαγής του φτερώματος. Τα καναρίνια αλλάζουν τα φτερά τους αργά το καλοκαίρι. 
Μέσα σε 50 - 100 ημέρες τα πουλιά έχουν αλλάξει όλο το φτέρωμα τους. Όταν έρχεται ο χειμώνας με τις μεγάλες νύχτες και τη λίγη τροφή η αλλαγή του φτερώματος έχει ολοκληρωθεί. 
Τα πουλιά χρειάζονται τώρα όλο το λιγοστό φως της ημέρας για να βρουν τροφή. 
Μόνο μετά τη μικρότερη μέρα του χειμώνα, όταν οι ημέρες αρχίζουν να μεγαλώνουν ενεργοποιείται πάλι το γενετήσιο ένστικτο. Τα αρσενικά εμφανίζονται με άψογο γαμήλιο μανδύα.