Αγγλικό Σέττερ

Ο καλπασμός είναι ευρύς, άνετος, κομψός, γρήγορος, όχι νευρικός ή ορμητικός, αλλά με ρευστότητα και πλαστικότητα κίνησης, παράλληλος (πρόσγειος) στο έδαφος και κοντά σε αυτό. Η ράχη παραμένει οριζόντια και μοιάζει ακίνητη. Η ουρά φέρεται στη συνέχεια της σπονδυλικής στήλης, χωρίς να περιστρέφεται, με την τάση να φέρεται χαμηλά, σε σχήμα ανατολίτικης σπάθας. Στις αλλαγές κατεύθυνσης μπορεί να χρησιμεύει σαν εξισορροπιστής. Στις αλλαγές ύφους κίνησης, μπορεί η ουρά να αλλάζει ύψος και ειδικά να σηκώνεται κατά την επιβράδυνση.

Το κεφάλι φέρεται στην προέκταση της γραμμής της ράχης ή ελαφρά πάνω από αυτήν. Στα άτομα που φέρουν το κεφάλι ελαφρά σε σχήμα "σφυριού", το ελάττωμα αυτό θεωρείται άνευ σοβαρότητας και απλά αντιαισθητικό, όταν αντισταθμίζεται από έναν εξαίρετο τρόπο που φέρουν το λαιμό. Το κεφάλι κινείται αναζητώντας διαρκώς την αναθυμίαση που μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγή κατεύθυνσης.

Η έρευνα του Αγγλικού Σέττερ είναι από τη φύση της διασταυρωμένη, ευρεία. Με την εκπαίδευση μπορεί να μεγαλώσει το εύρος αυτής. Η έρευνα του Αγγλικού Σέττερ δεν είναι ευθύγραμμη και άκαμπτη.

Όταν το Αγγλικό Σέττερ εισέρχεται στο πεδίο κάποιας αναθυμίασης, όλο του το σώμα χαμηλώνει ακόμα προς το έδαφος. Μόνο το κεφάλι του και το ακρορίνιο παραμένουν ψηλά, πάνω από τη βλάστηση. Αρχίζει να ανεβαίνει στον κώνο της αναθυμίασης, άλλοτε με μικρούς δρασκελισμούς, κοφτούς και γρήγορους, όσο γίνεται πιο συγκεκριμένους προς την κατεύθυνση, επιβραδύνοντας την ταχύτητά του, προσεχτικός και φιλύποπτος, αλλά με τους μυς τεταμένους, με μία ακραία ένταση, σαν αιλουροειδές, που προσπαθεί με ένα τρόπο κίνησης παγιδευτικό, να πλησιάσει όσο το δυνατόν το θήραμα. Αν διαπιστώσει την απουσία του θηράματος, επανέρχεται στην κανονική του έρευνα και ταχύτητα καλπασμού. Αν όμως διαπιστώσει την ύπαρξη του θηράματος, επιβραδύνει αντίθετα όλο και περισσότερο και απολιθώνεται στη στάση φέρμας, με εκφραστικότητα στο πρόσωπο, σπινθηροβόλο βλέμμα, την ουρά τεταμένη στην συνέχεια της γραμμής της οσφύς αλλά λίγο πιο ψηλά και λίγο πιο τοξοειδώς από ότι στον καλπασμό.

Αν το ανέβασμα του πόντου είναι μακρύ, τότε η φέρμα είναι πιο ψηλά από το έδαφος, γιατί η εκκίνησή της γίνεται από μακριά. Αντίθετα μία αναθυμίαση πιο κοντινή και πιο αναπάντεχη, προκαλεί μία φέρμα πολύ πιο πρόσγεια και χαμηλή στο έδαφος. Η συμπεριφορά του αιλουροειδούς, χαμηλή και ερπυστική, παρατηρείται πιο εύκολα σε έδαφος με πολύ χαμηλή βλάστηση, στο οποίο το Αγγλικό Σέττερ έχει το φόβο να γίνει ορατό από το θήραμα. Αντίθετα όταν ο άνεμος είναι ευνοϊκός και η βλάστηση αρκετά ψηλή, η φέρμα μπορεί να είναι όρθια με τα μέλη πολύ ελαφρώς λυγισμένα.

Το ποντάρισμα είναι ένα από τα χαρακτηριστικά της φυλής. Όταν το θήραμα ξεφεύγει περπατώντας (ή μετά τη φέρμα και κατόπιν εντολής του κυναγωγού), το Αγγλικό Σέττερ ακολουθεί το θήραμα (ή το πλησιάζει) έρποντας με ένα εξαιρετικό τρόπο και έχοντας όλη του την προσοχή συγκεντρωμένη στο να μην χάσει την επαφή ώστε να μπορέσει να το μπλοκάρει (ή να το δείξει), όπως ένα αιλουροειδές.

Η συναίνεση του Αγγλικού Σέττερ είναι κατ εικόνα τής προσωπικότητάς του: ρευστή, με πλαστικότητα και συχνά στο ίδιο στυλ με την φέρμα του.