Μπορζόι από τις μακρινές στέπες της Ρωσίας

Υπάρχει κανείς που να αντιλέγει ότι το Μπορζόι αιχμαλωτίζει πάντοτε την προσοχή και τραβάει τα βλέμματα, όπου και να εμφανισθεί; Συνήθως το βλέπουμε να φωτογραφίζεται στο εξώφυλλο κάποιου διακεκριμένου γυναικείου περιοδικού, παρέα με ένα ψηλόλιγνο κορίτσι, να ποζάρει απόμακρο και κομψό. Τα μάτια του ατενίζουν μακριά, γιατί στη σκέψη του βρίσκονται οι στέπες της Ρωσίας. Με τη φαντασία του μεταφέρεται σε απέραντους χερσότοπους όπου οσμίζεται τον αέρα, προσπαθώντας να εντοπίσει την μυρωδιά των λύκων. Ακούει τις καμπανούλες της τρόικα, το κουδούνισμα από τα στολίδια των αλόγων και το κουβεντολόι των καλοντυμένων κυνηγών και των γεμάτων χάρη κυριών.

Η φυλή ήταν η αγαπημένη της Ρώσικης αριστοκρατίας και ήταν κατάλληλα εκπαιδευμένη ώστε να καταδιώκει τους λύκους. Κυνηγούσαν πάντοτε σε ζευγάρια ώστε όταν έφθαναν τον λύκο, τον πλεύριζαν το ένα από τη μια και το άλλο από την άλλη του μεριά. Τον άρπαζαν από τα αυτιά και τον έριχναν κάτω, κρατώντας τον στο έδαφος μέχρι να καταφθάσουν οι κυνηγοί. Μετά το πετυχημένο κυνήγι, ακολουθούσε γλέντι και χορός. Αυτός ο τρόπος κυνηγιού ήταν ένα είδος τελετουργίας και είχε τις ρίζες του στα τελετουργικά κυνήγια των αρχαίων Μογγόλων.

Οι άνθρωποι των κυνοτροφείων και του καλλωπισμού ήταν ντυμένοι με ζωηρόχρωμες στολές και τα άλογα και τα κυνηγόσκυλα διακοσμημένα με πολύχρωμα μετάξια. Τα Μπορζόι τα μετέφεραν συνήθως στο κυνήγι μέσα σε κλειστές τρόικες, έτσι ώστε να μην αποσπάται η προσοχή τους από τη φασαρία. Με κρόταλα έκαναν τους λύκους να βγαίνουν από τις κρυψώνες τους και να εμφανίζονται στα ξέφωτα, οπότε και άφηναν ελεύθερα τα λαγωνικά. Μερικές πηγές αναφέρουν ότι το ένα Μπορζόι έπιανε το λύκο από το αυτί και το άλλο από την τραχηλιά. Αλλά πώς ακριβώς οι σκύλοι αποφάσιζαν ποιος θα κάνει τι, δεν μας αποκαλύπτεται.

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι τα Μπορζόι κατάγονται από αρχαίους Αιγυπτιακούς σκύλους που κυνηγούσαν λαγούς και πως μεταφέρθηκαν στη Ρωσία από εμπόρους της εποχής εκείνης, όπου και αφέθηκαν για να αναμιχθούν με διάφορες τοπικές φυλές. Μια άλλη θεωρία που επικρατεί είναι πως κάποιοι Τάταροι πρίγκιπες, που τους είχε εξορίσει ο Ιβάν ο Τρομερός μετά την άλωση του Καζάν πήραν μαζί τους σκύλους Ασιατικής καταγωγής και τους μετέφεραν μέχρι τον Άνω Βόλγα. Αυτοί οι σκύλοι διασταυρώθηκαν με τις αυτόχθονες φυλές έως ότου ενεφανίσθη τελικά το μοντέρνο Μπορζόι.

Με όποιο τρόπο από τους δύο και αν δημιουργήθηκε, γεγονός είναι ότι ο τύπος του Μπορζόι σταθεροποιήθηκε στα μέσα του 16ου αιώνα. Στη δεύτερη πεντηκονταετία του 19ου αιώνα, το μέγεθος, η αντοχή και η ταχύτητα του Μπορζόι βελτιώθηκαν. Πολλοί αριστοκράτες διατηρούσαν τεράστια κυνοτροφεία, ο Μέγας Δούκας Νικολάι Νικολάγιεβιτς είχε στην κατοχή του 200 λαγωνικά. Θεωρείται δε και ο ιδρυτής του σημερινού Μπορζόι. Οι άξιοι σκύλοι θεωρούνταν πάντοτε σαν πολύτιμα βασιλικά δώρα.

Το 1882 ο Τσάρος της Ρωσίας έκανε δώρο στη βασίλισσα Βικτώρια ένα ζευγάρι Μπορζόι. Αργότερα η βασίλισσα Αλεξάνδρα παρέλαβε και αυτή μερικούς τέτοιους σκύλους. Το Μπορζόι είναι τόσο καλαίσθητο που είναι κόσμημα για οποιοδήποτε σπιτικό, αλλά όπως και τα περισσότερα λαγωνικά, χρειάζεται άπλετο χώρο. Δεν είναι λογικό να περιμένουμε από ένα σκύλο ο οποίος έχει εκτραφεί για να ζει και να εργάζεται σε ανοικτές εκτάσεις να είναι όλη μέρα ξαπλωμένος σε ένα δωμάτιο μέσα. Μπορεί να γίνει πολύ πεισματάρικο, πράγμα που δεν πρέπει να μας ξενίζει καθόλου αν σκεφτούμε ότι είναι γενετικά προγραμματισμένο να κυνηγά ένα άγριο ζώο. Αν του δοθεί η ευκαιρία μπορεί και να εξαφανιστεί ακολουθώντας κάποια λεία. Και αν αυτή η λεία είναι κοπάδι με πρόβατα, τότε ο κάτοχος του Μπορζόι θα αντιμετωπίσει φοβερά προβλήματα. Γι αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή όταν εξασκούμε ένα Μπορζόι.

Στο σπίτι είναι ήρεμο, αναπαύεται αρκετά και του αρέσει να παρατηρεί ότι συμβαίνει. Παρότι πρόκειται για μεγαλόσωμο σκυλί, είναι εκπληκτικό πως καταλαμβάνει πολύ λίγο χώρο μέσα στο σπίτι και είναι ευκολότατο να βολευτεί σε ένα ταξίδι με αυτοκίνητο. Εκπαιδεύεται με καλοσύνη και ηρεμία. Παρόλο το αιματοβαμμένο παρελθόν τους, τα Μπορζόι είναι πολύ στοργικά με τους κυρίους και τους φίλους τους, είναι όμως επιφυλακτικά και απόμακρα με τους αγνώστους.

Το μεγάλωμα τους πρέπει να γίνει με μεγάλη προσοχή έτσι ώστε να εμφανίσουν τον καλύτερο τους εαυτό. Πρέπει να κοινωνικοποιούνται από την ώρα της γέννησής τους αλλά δεν πρέπει να εξασκούνται υπερβολικά και το συνηθισμένο παιχνίδι είναι αρκετό για τα κουτάβια, μέχρι να γίνουν έξι μηνών. Από κει και στο εξής αυξάνουμε σταδιακά την άσκηση μέχρι να φθάσουν δώδεκα μηνών, οπότε η εξάσκηση πρέπει να είναι κανονική και άφθονη.

Πρέπει να τρέφονται με ότι το καλύτερο αλλά προσοχή στη δοσολογία, λόγω της ξαφνικής ανάπτυξής τους. Δεν ανέχονται την άγαρμπη και απότομη συμπεριφορά. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να τα σέβονται. Τα Μπορζόι είναι υπέροχα σκυλιά, γίνονται αγαπημένοι σύντροφοι, που σε εκπλήσσουν συνεχώς με τη διορατικότητά τους στην ανθρώπινη συμπεριφορά. Για αυτό όταν τα βλέπετε να ατενίζουν τον ορίζοντα και δεν δίνουν σημασία στο κάλεσμά σας, να είστε λίγο επιεικείς μαζί τους. Συγχωρήστε τα, αλλά αναπολούν το αριστοκρατικό παρελθόν τους. Αυτή η κηλίδα στο βάθος μπορεί να είναι για σας ένα πρόβατο, όμως γι αυτά θα μπορούσε να είναι και λύκος!