Χάσκυ

Μια σειρά από πρωτόγονες παλαιοασιατικές ομάδες ανθρώπων παρουσιάστηκαν στη Σιβηρία πριν μισό εκατομμύριο χρόνια, τότε που ο αχανής Βορράς ήταν πιο ζεστός και πιο φιλόξενος για διαμονή και κυνήγι. Αυτές οι ομάδες ανθρώπων εξακολουθούσαν να ζουν σχεδόν ίδια όπως και την περίοδο της Λίθινης Εποχής. Η κάθε ομάδα για την επιβίωσή της βασιζόταν στη βοήθεια των σκύλων και κάθε μια ανέπτυξε έναν εξειδικευμένο τύπο σκύλου, που βασιζόταν σε παράγοντες όπως: ειδικές απαιτήσεις του κυνηγιού και έκταση του χιονιού, μορφολογία εδάφους και θερμοκρασία.

Μια από τις πρωτόγονες αυτές ομάδες ανθρώπων που κατοικούσαν στη Σιβηρία ήταν και η φυλή Chukchi, που συνήθως αναφερότανε και σαν φυλή που "εξέτρεφε σκύλους" Chukchi. Διέμενε κατά μήκος των ακτών της Αρκτικής και του Ειρηνικού Ωκεανού στη χερσόνησο που εκτείνεται από τη Σιβηρία προς την Αλάσκα.

Όταν, πριν 3.000 χρόνια, δυνατό κρύο ανέκυψε στην περιοχή, οι Chukchi προσαρμόστηκαν με το να δημιουργήσουν ένα τρόπο ζωής που βασιζόταν σε σκυλιά ελκήθρου μακρινών αποστάσεων.

Ένας μικρόσωμος σκύλος ελκήθρου που του αρκούσε να ζει και με ελάχιστη τροφή, ήταν ο ιδανικός σκύλος για τις ανάγκες της φυλής. Χωρίς να είναι δρομείς ή σκύλοι εργασίας, αυτοί οι σκύλοι ήταν ζώα μεγάλης αντοχής που μπορούσαν να τραβήξουν ελαφριά φορτία με κυνήγι, χρησιμοποιώντας μέτρια ταχύτητα, διανύοντας όμως εξαιρετικά μεγάλες αποστάσεις. Όταν ένας άνθρωπος Chukchi χρειαζόταν να ρυμουλκήσει κάτι πιο βαρύ, απλά δανειζόταν επιπλέον σκύλους από τους φίλους του και χρησιμοποιούσε 16 ή 18 σκύλους αντί τον συνηθισμένο αριθμό των 6 ή 8.

Όλα τα αρσενικά σκυλιά εκτός από τα καλύτερα σκυλιά οδηγούς, ευνουχίζονται μετά από τον πρώτο χρόνο στο έλκηθρο, όχι μόνο για τον έλεγχο της αναπαραγωγής αλλά και για να τα βοηθήσουν να διατηρήσουν το λίπος του σώματος τους πράγμα απαραίτητο για τις κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής. Με το να κρατούν δεμένα όλα τα σκυλιά τους εκτός από τα σκυλιά οδηγούς, καθ όλη τη διάρκεια του χειμώνα όταν οι σκύλες είχαν τον οίστρο τους, δημιούργησαν ένα πολύ αποδοτικό σύστημα καθαρής αναπαραγωγής. Επειδή δε η φροντίδα και η επιλογή των σκύλων ήταν μέσα στις εργασίες των γυναικών, αυτοί οι σκύλοι συνήθισαν να έρχονται σε επαφή με τα παιδιά και εντέλει να είναι μέλη της οικογένειας.

Στις αρχές του εικοστού αιώνα οι Σιβηριανοί Chukchis μεταφέρθηκαν στην Αλάσκα όπου πολύ γρήγορα χάρη στα σκυλιά τους απέκτησαν πολύ καλό όνομα για την επιδεξιότητά τους στα έλκηθρα. Ο σκύλος Chukchi είτε στην καθαρή μορφή του είτε διασταυρωμένος με άλλες τοπικές ράτσες ελκήθρου, έγινε τελικά παγκόσμιος, ιδιαίτερα όταν επρόκειτο για εργασίες που απαιτείτο ταχύτητα σε συνδυασμό με αντοχή. Παράδειγμα η Ταχυδρομική Διανομή και οι κούρσες μακρινών αποστάσεων με έλκηθρα. Εκείνη την εποχή ο σκύλος ονομαζόταν Chuckhi ή "ΧΑΣΚΥ" που ήταν ένας γενικός όρος που χαρακτήριζε τους σκύλους για έλκηθρα. Καθώς η ράτσα κέρδιζε έδαφος στον παγκόσμιο κυνολογικό χώρο χάρη στους Αμερικανούς λάτρεις του σκύλου, το όνομα Chukchi αντικαταστάθηκε με το πιο γενικό Σιβηρικό ΧΑΣΚΥ και αυτό στη συνέχεια έγινε το επίσημο όνομά του.

Χάρη στην επιλογή των Chukchi να εκτρέφουν σκύλους με καλό χαρακτήρα, ο σκύλος Χάσκυ είναι ένας σκύλος φιλικός στους ανθρώπους και δημοφιλής σύντροφος άρα όχι πολύ καλός σκύλος φύλακας. Παρόλα αυτά είναι σκύλος εργασίας και αν δεν του δίδεται η απαραίτητη φροντίδα, άσκηση, εκπαίδευση και πειθαρχία μπορεί να γίνει πεισματάρης και βαριεστημένος.

Το Σιβηριανό Χάσκυ εξακολουθεί να είναι η πιο δημοφιλής ράτσα για όσους ασχολούνται με έλκηθρα και αγώνες, μια και η ράτσα αντέχει στις χαμηλές θερμοκρασίες και τα υψηλής στάθμης χιόνια. Έχει μικρά αυτιά τοποθετημένα ψηλά και ανασηκωμένα και βελουδένιο τρίχωμα. Η μακρόχρονη συνδιαλλαγή του με τους ανθρώπους το κάνει ιδιαίτερα σχολαστικό με την καθαριότητά του, πράγμα που πάντοτε απαιτείτο από αυτόν τον σκύλο. Ο Ενωμένος Κυνολογικός Όμιλος Αμερικής (UKC) αναγνωρίζει τη ράτσα ως Αρκτικό Χάσκυ.