Ένα εξοικειωμένο χαμστερ που έχει συνηθίσει το άγγιγμα σας, το πιάνετε με το ένα χέρι από το μέσο του σώματός του και το φέρνετε πάνω στην παλάμη του άλλου χεριού.
Τα δυο χέρια δημιουργούν έτσι κάποιο είδος σπηλιάς, στην οποία το χαμστερ νιώθει προστατευμένο.
Έτσι δεν διατρέχετε τον κίνδυνο να σας ξεφύγουν κάποια χαμστερ που δεν είναι τελείως ήμερα η τα χαμστερ Ρομποροφσκι.
Όπως ήδη έχουμε αναφέρει, τα χαμστερ Ντζουγκαριαν, Καμπελ και Ρομποροφσκι δεν έχουν την αίσθηση του ύψους και συχνά δεν μπορούν να αποφύγουν την πτώση από ψηλές επιφάνειες.
Γιαυτό, αν το ζωάκι σας κινείται ελεύθερα σε ένα τραπέζι η κάποια ανάλογη επιφάνεια, πρέπει η προσοχή σας να είναι πολύ τεταμένη.
Συχνά θα ακούσετε να λένε ότι ο καλύτερος τρόπος για να σηκώσετε το χαμστερ είναι από το μαλακό δέρμα του αυχένα.
Η μέθοδος αυτή πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο από έμπειρους ζωόφιλους, καθώς το ζώο μπορεί να τραυματισθεί η να σας δαγκώσει.
Αφήστε τα ήμερα χρυσόμαλλα και ριγωτά χαμστερ που έχουν διάθεση και σχετικά καλές επιδόσεις στο σκαρφάλωμα να αναρριχηθούν στο σώμα σας.
Μπορεί ακόμη και να δοκιμάσουν να κινηθούν κάτω από τα ρούχα σας.
Επιτρέψτε τους το, αν δεν γαργαλεύεστε.
Πολλά τρωκτικά αγαπούν το σκοτάδι και τη ζεστασιά του ανθρωπίνου σώματος.