Κλουβί για χάμστερ δικής σας κατασκευής

Αν έχετε κάποιες ικανότητες, η κατασκευή κατοικίας ενός τρωκτικού δεν θα είναι δύσκολη. Αρχίζετε βιδώνοντας ξύλινες επιστρωμένες πλάκες πάχους 12-15 χιλιοστών ώστε να σχηματισθεί ένα ορθογώνιο κουτί. Αν θέλετε προσθέτετε μια γυάλινη πρόσοψη και ένα δικτυωτό σκέπασμα με επιψευδαργυρωμένα σιδερένια κάγκελα, αλλιώς κατασκευάζετε μια μικρή ντουλαπίτσα με δικτυωτή πορτούλα (σαν μια ξύλινη δεξαμενή για ερπετά που στην μπροστινή όψη να έχει κιγκλίδωμα). Τοποθετείστε σε ύψος 15-20 εκατοστών από το δάπεδο ένα πλαίσιο από γυαλί ή ξύλο για να μην πετάγεται έξω η επίστρωση του δαπέδου.

Ένα άλλο θέμα είναι το που θα τοποθετήσετε το κλουβί. Το κλουβί πρέπει να είναι κάπως υπερυψωμένο, αφού το χάμστερ, όπως και τα περισσότερα τρωκτικά, έχει τον φόβο της επίθεσης από ψηλά, φόβο που το κάνει να φυλάγεται ακόμη και από το στοργικό χέρι του ιδιοκτήτη του. Όπως και τα περισσότερα μικρά θηλαστικά, το χάμστερ παρουσιάζει μεγάλη ευαισθησία στο θόρυβο, για αυτό και το κλουβί του δεν πρέπει να τοποθετείται κοντά σε ηχεία. Να αποφεύγετε την τοποθέτηση του κλουβιού κοντά σε κουρτίνες, το χάμστερ θα κομματιάσει το ύφασμα, που αποτελεί εξαίρετη πρώτη ύλη για το στήσιμο της φωλιάς του.

Αν και πολλά χάμστερ στην άγρια μορφή τους κατοικούν σε ερήμους, η ζέστη από ήλιο ή θερμαντικά σώματα τους είναι ανυπόφορη. Τα άγρια χάμστερ δραστηριοποιούνται τις νύχτες, ενώ την ημέρα παραμένουν προστατευμένα σε βαθιές υπόγειες φωλιές. Τα ρεύματα αέρα, η υψηλή υγρασία σε συνδυασμό με χαμηλές θερμοκρασίες και ο καπνός των τσιγάρων επιβαρύνουν την υγεία των χάμστερ (όπως και των ανθρώπων).

Για το χάμστερ ο κατάλληλος εξοπλισμός του κλουβιού είναι κάτι που έχει τουλάχιστον την ίδια σημασία με τη σωστή επιλογή του μεγέθους του. Για την επίστρωση του δαπέδου υπάρχουν στην αγορά ροκανίδια, που είναι ελαφριά, δεν μαζεύουν σκόνη και απορροφούν την υγρασία. Τα ροκανίδια από επιπλοποιείο είναι ακατάλληλα για τα ζωάκια σας, αφού κατά κανόνα περιέχουν βλαβερές προσμίξεις. Ειδικά για τα χάμστερ τύπου Τζουγκαριαν, Κάμπελ και Roborovski μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τη λεπτή, στεγνή άμμο που διατίθεται και για τα πουλιά. Η άμμος όμως υστερεί στην απορροφητικότητα της υγρασίας, είναι βαρύτερη και στοιχίζει ακριβότερα. Πρέπει να αποφεύγετε σαν υλικό επίστρωσης το χώμα που περιέχει παράσιτα ή φορείς ασθενειών και την τύρφη για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος. Ούτως ή άλλως και τα δυο υλικά για να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή διαδρόμων πρέπει να έχουν ποτιστεί, κάτι που ενοχλεί τα χάμστερ που αγαπούν τη ξηρασία.

Αναποδογυρισμένες γλάστρες ή δοχεία από άργιλο χωρίς γυαλιστικά έχουν αποδειχθεί στην πράξη ιδιαίτερα κατάλληλα για κατοικίες. Είναι φθηνά, καθαρίζονται εύκολα με νερό και διαθέτουν έτοιμο αγωγό εξαερισμού (την τρύπα διαφυγής του νερού). Οι γλάστρες πρέπει να έχουν διάμετρο για μεν τα χρυσόμαλλα χάμστερ 12-14 εκ, για δε τους νάνους 8 έως 10 εκ. Στην περιφέρεια της γλάστρας ανοίγετε με προσοχή μια τρύπα που, για μεν τα χρυσόμαλλα έχει διαστάσεις 5 x 5 εκ, για δε τους νάνους 2 x 3 εκ. Οι άκρες της τρύπας πρέπει να εξομαλύνονται λίγο. Όταν αναποδογυρίσετε τη γλάστρα, η τρύπα αυτή χρησιμοποιείται για την είσοδο του ζώου.

Τα ξύλινα σπιτάκια του εμπορίου για παπαγάλους είναι κατάλληλα και για τα χρυσόμαλλα χάμστερ. Η σπαστή οροφή σάς διευκολύνει στον έλεγχο της φωλιάς, ενώ το συρταρωτό δάπεδο σας επιτρέπει να καθαρίζετε το κλουβί, χωρίς να προκαλείτε ζημιές στη φωλιά. Πρέπει πάντως να μεγαλώσετε λίγο την είσοδο, έτσι ώστε να μην αντιμετωπίζουν δυσκολίες τα θηλυκά που είναι σε κατάσταση εγκυμοσύνης. Τα περισσότερα σπιτάκια που θα βρείτε στο εμπόριο δεν είναι πολύ λειτουργικά. Συχνά είναι μικρά (ειδικά για χρυσόμαλλα χάμστερ), κατασκευάζονται από πλαστικό ή βερνικωμένο ξύλο και δεν ανοίγουν ώστε να επιτρέπουν εσωτερικό έλεγχο της φωλιάς. Μικρά κομματάκια πλαστικού ή βερνικωμένου ξύλου μπορούν να τραυματίσουν το έντερο του τρωκτικού ή να το δηλητηριάσουν.

Πολλά χάμστερ νάνοι προτιμούν να μαζεύουν σε μια γωνιά του κλουβιού, μακριά από την προκατασκευασμένη κατοικία, σωρούς από ροκανίδια και να κατασκευάζουν με αυτά τη φωλιά τους. Στο ποια μέθοδο προτιμά το δικό σας χάμστερ, μπορείτε να καταλήξετε μόνο κάνοντας δοκιμές. Για το υλικό της φωλιάς προμηθεύατε στα ζωάκια προϊόντα από κυτταρίνη (χαρτί τουαλέτας ή μη αρωματισμένα χαρτομάντιλα) και βρώμη. Το βαμβάκι για χάμστερ του εμπορίου έχει το μειονέκτημα ότι συχνά παγιδεύονται σε αυτό τα νύχια των ζώων. Αντί να πετάτε τα χαρτονένια ή χάρτινα κουτιά καλύτερα να τα δίνετε στα χάμστερ σας, που θα τα χρησιμοποιήσουν σαν κρυψώνες ή για εξάσκηση των δοντιών τους. Τα κομματάκια χαρτιού χρησιμοποιούνται συχνά σαν υλικό για τις φωλιές.

Επειδή τα περισσότερα χάμστερ είναι ευκίνητα και αγαπούν την κίνηση, αγοράστε τους τους ειδικούς τροχούς, που θα ικανοποιήσουν αυτή την ανάγκη τους. Οι συνηθισμένοι τροχοί του εμπορίου για τα χρυσόμαλλα χάμστερ είναι πολύ μεγάλοι για τις διάφορες κατηγορίες νάνων. Για τα τελευταία η καλύτερη λύση είναι το μεγάλο κλουβί. Μερικοί μεταλλικοί τροχοί είναι αυτοστήρικτοι ενώ άλλοι πρέπει να στηριχθούν στο κιγκλίδωμα. Σε γυάλινες δεξαμενές χρησιμοποιείστε τους αυτοστήρικτους, οι οποίοι αν χρειαστεί πρέπει να λαδώνονται με λίγο βούτυρο ή μαγειρικό λάδι. Μην πάρετε πλαστικούς τροχούς, οι οποίοι δεν παρουσιάζουν αντοχή στις δαγκωματιές των τρωκτικών και συνήθως φθείρονται γρήγορα. Μικρά κλαδιά ή κομματάκια από ρίζες που δεν έχουν μουχλιάσει δίνουν στα χρυσόμαλλα ή ριγωτά χάμστερ, που ζουν σε γυάλινες δεξαμενές επιπλέον ευκαιρίες για σκαρφάλωμα.

Για την τοποθέτηση χυμώδους τροφής ή σπόρων χρησιμοποιείστε επίπεδες και ανθεκτικές κεραμικές ή πήλινες ταΐστρες. Οι πλαστικού τύπου ταΐστρες αργά ή γρήγορα καταστρέφονται από τα τρωκτικά. Μπορείτε να καλύψετε όλες τις ανάγκες των χάμστερ σας για υγρά μόνο με τις χυμώδεις τροφές. Αν για να νιώθετε πιο σίγουροι, θέλετε να τους δίνετε και νερό, χρησιμοποιείστε μικρά μπουκαλάκια με σωληνάκι. Σε κλουβιά με κιγκλιδώματα στερεώνετε τα μπουκάλια πάνω στην εξωτερική πλευρά του κιγκλιδώματος. Στις γυάλινες δεξαμενές κολλάτε το στήριγμα του μπουκαλιού στο γυαλί με σιλικόνη ή κάποια άλλη κόλλα. Προσοχή, αν χρησιμοποιούσατε ποτίστρες, το νερό συχνά θα πεταγόταν από αυτές πάνω στα ροκανίδια και θα τα ύγραινε, κάτι που είναι ιδιαίτερα επιβαρυντικό για την υγεία των χάμστερ.